Gedurende de meer dan 100 jaar dat cinema bestaat, hebben we van begin tot eind prachtige films gevonden, die ons onderdompelen in ongelooflijke verhalen en personages en die ons tot het einde gespannen houden voor wat er kan gebeuren. Het probleem is dat Er zijn momenten waarop de schrijvers, de regisseurs of de productiemaatschappijen zelf gek worden en uiteindelijk verpesten ze het met bepaalde conclusies die gevangenisstraffen waard zijn.
Dat is waarom we hebben aangemoedigd om enkele van de meest controversiële films mee te nemen. Degenen waarop iedereen commentaar gaf vanwege hun vreselijke einde ten tijde van hun première en die door de jaren heen zijn doorstaan als authentieke aanvallen op de logica van de geschiedenis. Uiteraard gaan we gebruiken spoilers om sommige dingen te vertellen, dus als je er geen hebt gezien, raden we je aan niet te lezen wat we erover zeggen, anders vernietigen we die voor je om uiteindelijk boos te worden over het einde dat ze bedachten.
Hier zijn de beste films met de slechtste eindes...
Minority Report
De film van Steven Spielberg is een weergave van middelen en goede actie totdat het tijd is om het verhaal af te maken en, in plaats van de geest van het verhaal van Philip K. Dick op te pikken, hij besluit het te verknoeien en alle betekenis van het verhaal weg te nemen. Oorspronkelijk bedacht de schrijver de ontknoping van Minority Report als een dilemma waarin de hoofdrolspeler, John Anderton, de moord moet plegen die de Precogs hebben gezien en moet erkennen dat het Precrime-lichaam onfeilbaar is, of alles moet neergooien om de misdaad te vermijden, wat het einde van dat systeem zou betekenen.
De film verprutst de boel door een Precrime-baas binnen te halen die knoeit met bewijsmateriaal (en de Precogs) en het einde van de bloemlezing die wordt overwogen in de roman van Philip K. Dick volledig te elimineren. Jammer.
ik ben een legende
De film met Will Smith in de hoofdrol heeft zeer interessante momenten, maar helaas, en zoals in het geval van Minority Report, gaan ze weg van de originele tekst, waar alles logisch is en het einde een bloemlezing is. De roman van Richard Matheson eindigt met een onthulling die de lezer sprakeloos achterlaat aangezien we zien hoe onze hoofdrolspeler de enige levende mens is, terwijl alle anderen vampiers zijn (zombies in de film).
En wat betekend dat? Welnu, de echte dreiging zijn niet de vampiers, die op hun eigen manier leven, maar die mens die het monster is dat hen overdag aanvalt en chaos en terreur veroorzaakt onder degenen die nu de meerderheid van de wereldbevolking vormen. De film, zoals u zich zult herinneren, eindigt met de hoofdrolspeler die een tegengif voor die infectie ontdekt zombie en geeft het aan een vrouw die erin slaagt te ontsnappen en andere overlevenden te vinden. Ik bedoel, een totale onzin.
Open je ogen
De film van Alejandro Amenábar was een doorslaand succes dat zijn talent voor het maken van films aantoonde. Het probleem van Open je ogen is dat er een moment is waarop De dingen zijn zo verward geraakt dat er geen andere keuze is dan iemand om naar buiten te komen en het ons uit te leggen wat we hebben gezien Dit vindt plaats op het dak van de Torre Picasso in Madrid, in de laatste reeks, waar de hoofdrolspeler besluit een einde te maken aan de nachtmerrie.
De fout in die uitkomst is dat, zonder die uitleg zou niemand hebben geweten wat er aan de hand was in de film dus, net zoals Amenábar ervoor kiest om ons het verhaal van cryogenics te vertellen, had al het andere erin kunnen passen zonder dat iemand dat verhaal zou missen. Jammer.
Indiana Jones en het koninkrijk van de kristallen schedel
Veel fans waren behoorlijk boos op het einde van dit vierde deel van de avonturen van Indiana Jones, voor het afsluiten van alle onbekenden en geen ruimte geven voor andere theorieën of toekomstige argumenten omdat het alles verklaart dankzij de aanwezigheid van een enorm ruimteschip verborgen in een tempel dat aan het einde van de film de ruimte in schiet.
Voor velen was die beslissing niet in overeenstemming met wat er in de eerste drie films te zien was en was het te simplistisch. zelfs in het ontwerp van de UFO, die eruitziet als iets uit een B-film uit de jaren 50 van de vorige eeuw. In dit geval waren de meningen verdeeld, maar het Indiana Jones-universum verbinden met de mode van het decennium waarin het zich afspeelt was ook niet slecht... of toch?
War of the Worlds
Steven Spielberg lijkt deze top van teleurstellende eindes te blijven domineren en deze keer keren we terug naar zijn filmografie met War of the Worlds. hier het probleem Het is niet zozeer de manier waarop ze de indringers (een virus) doden, zoals die neiging van de regisseur om sentimenteel te zijn en ervoor te zorgen dat de dingen goed aflopen, althans voor de hoofdrolspeler en zijn hele familie die, na authentieke afleveringen van angstaanjagende horror met duizenden doden te hebben meegemaakt, aan het einde ongedeerd en veilig tevoorschijn komen.
Noch de vrouw, noch de kinderen van Tom Cruise (Ray Ferrier in de film) lopen een schram op terwijl praktisch de helft van de mensheid uiteenvalt in massale aanvallen op dorpen en steden over de hele wereld. Laten we hopen dat Spielberg ons op een dag zal uitleggen hoe zoiets kan gebeuren, zelfs statistisch...
Star Wars aflevering IX The Rise of Skywalker
Zonder twijfel zijn we eerder een van die eindes die de gemeenschap op oorlogsbasis brachten sterwarera: Een kloon van de keizer in de laatste aflevering? Dat de hoofdpersoon van de nieuwe films zijn kleindochter is? Dat Kylo Ren uiteindelijk Ben Solo wordt alsof hij een nieuwe Anakin Skywalker is Terugkeer van de Jedi en voegt zijn macht toe aan die van de koning? Wat slagen ze erin om de tiran te verslaan door de twee hoofdlijnen van de negen films te verenigen?
Wacht, wacht tot we assimileren. Nee, We houden niet van dit einde en we betwijfelen natuurlijk ten zeerste of iemand het zich zal herinneren met hetzelfde plezier dat we de eerste dood van de keizer in aflevering VI hebben meegemaakt nadat hij door Darth Vader in de Death Star-schacht was gevallen. Vind je niet?
Verloren
Deze film is een kleine onzin die niet eens wacht tot het einde om ons teleur te stellen, want als we hem in de bioscoop gaan zien, hopen we dat het van het ene ding zal gaan, en plotseling neemt het een wending en gaat het van het andere. In dit geval willen we je niet vertellen wat er aan de hand is, voor het geval je besluit het eens te proberen en uit de eerste hand die woede beleeft bij het zien van wat de scenarioschrijvers hebben bedacht, maar als we halverwege de beelden kunnen overwegen dat het is het einde, dit Verloren zal je als weinigen teleurstellen. Hoe vreselijk!
Origenes
Met alle liefde die we hebben voor Christopher Nolan voor zijn voortreffelijke werk in elk van zijn films, en de enorme inspanningen die hij levert om originele verhalen te laten zien, is deze film van de Brit een staaltje van zijn talent. Hoewel hij uiteindelijk alles een beetje overhoop gooit en zijn toevlucht neemt tot een afgezaagd cliché laat ons achter met honing op onze lippen, ons achterlatend zonder te weten of wat Dominick Cobb leeft, realiteit of een droom is.
Is die slinger die ronddraait zonder te vallen het bewijs dat de hoofdrolspeler er niet in is geslaagd te ontsnappen en de realiteit ver, ver weg is? Of betekent die laatste dreiging van vallen juist het tegenovergestelde? Misschien is dat gebrek aan definitie geniaal, maar veel kijkers wilden een echte bevestiging van wat er uiteindelijk met de hoofdpersoon gebeurt...