De officiële bevestiging van de tweede deel van Dune zorgt ervoor dat velen terugkeren om zich te concentreren op deze film, die iets meer dan een maand geleden in bioscopen (en op HBO) werd uitgebracht. Als jij een van degenen bent die nog niet genoten heeft van het visuele spektakel van Villeneuve en je hebt geen idee van de geschiedenis, dan is dit artikel niets voor jou; maar als je daarentegen de tape al hebt gezien of gewoon de boeken hebt gelezen en nieuwsgierig bent, onthullen we vandaag de drie scènes waarvan de regisseur zelf heeft bekend dat hij die graag met trots had willen laten zien Frank Herbert.
Een gecompliceerde maar bevredigende aanpassing
Zoals we je al meer dan eens hebben verteld, is de bewerking van het literaire werk Dune op het scherm altijd een onmogelijke missie geweest. Verschillende projecten hebben geprobeerd de geschiedenis van de familie tot een goed einde te brengen atreiden op Arrakis, echter, de complexiteit van de plot en de rijkdom van het universum gecreëerd door Frank Herbert zijn altijd moeilijk geweest om getrouw vast te leggen in live action.
Totdat Villeneuve arriveerde. De Canadese regisseur is er eindelijk in geslaagd om de sleutel te vinden (met natuurlijk een gigantisch budget erachter) en ons een Dune te laten zien die behoorlijk weet te overtuigen bij het grote publiek.
Het is waar dat degenen die de sciencefictionroman ze kunnen het gevoel hebben dat het soms een beetje "kort" is (twee uur en 35 minuten is niet genoeg voor zoveel personages, concepten en gesprekken) en dat degenen die niet de gelegenheid hebben gehad om door de pagina's te bladeren, enigszins ontevreden kunnen zijn over zo'n open einde. Maar over het algemeen heeft Denis Villeneuve fantastisch werk geleverd, iets waar de regisseur zelf erg trots op is... zozeer zelfs dat hij Herbert zelf enkele scènes uit de film zou willen laten zien.
De drie mythische taferelen van Villeneuve
Een originele vraag in SpoelBlend, de podcast van BioscoopBlend, Het is ervoor verantwoordelijk geweest dat we hier nu met u over praten. En het is dat ze in het programma de directeur van interviewden Dune, die hem onder andere vragen welke scène hij Frank Herbert graag had laten zien. Villeneuve, Als beleden fan van de schrijver en zijn werk heeft hij iedereen in verrukking gebracht met zijn keuze van niet één maar drie die hij bijzonder trots zou laten zien aan de Amerikaanse romanschrijver.
De eerste hiervan is de komst van de Eerwaarde Moeder, gevolgd door de gom jabbar, omdat je denkt dat het vrij gelijkaardig is aan het boek - we zijn het helemaal met je eens. De tweede scène zou de eerste keer zijn dat Paul met zijn vader en Gurney afreist naar de woestijn voor de eerste keer. Hoewel hij deze keer een aantal creatieve licenties heeft genomen die verschillen van de roman, bekent Villeneuve trots te zijn op hoe ze dat moment op het scherm hebben gebracht. "Ik had graag gezien wat hij van die aanpak vond", bekent hij.
Uiteindelijk blijft de regisseur achter met de einde film, wanneer Paul de vrijmannen ontmoet. Het is de moeite waard om uit de eerste hand de reden te kennen:
[…] omdat het heel dicht in de buurt komt van wat mijn droom was toen ik een kind was. Ik herinner me dat ik in de woestijn was en naast Paul Atreides stond met een camera, luisterend naar Stilgar in het donker, en ik kreeg kippenvel. Ik had zoiets van 'Oh mijn god, dit komt zo dicht in de buurt van wat ik als kind in gedachten had.'
Wat vind jij van de selectie van Denis? Zou je een andere scène willen benadrukken vanwege de gelijkenis of goede benadering van het boek? En iemand die je teleurgesteld heeft?
De scène van Lady Jessica die de Shadow Mapes ontmoet en de hoektand van de maker bemachtigt, is zeer getrouw en op een ongelooflijke manier opgelost, hoewel je het boek vers in je geheugen moet hebben om alle nuances volledig te begrijpen.