Kleiner dan de punt van een potlood, praktisch zo groot als een zandkorrel, dit is wat de vliegende spaanders die een groep onderzoekers heeft gemaakt en die ze willen gebruiken voor taken zoals het bewaken van de toestand van de lucht. Zo konden ze informatie krijgen over de kwaliteit ervan en zelfs over mogelijke ziektes die zich via de lucht verspreiden.
De kleinste vliegende chips die er bestaan
Als je een kennis hebt, of het nu een familielid of een vriend is, die een ontkenner is of zijn eigen gekke theorieën lanceert over chips die regeringen in de bevolking zouden introduceren door middel van vaccins, enz., is het beter dat je ze niets vertelt van dit. Als je echter houdt van technologische vooruitgang, uitdagingen en verbetering op dit hele gebied van wetenschap en onderzoek, ga je gang.
deze fiches wat zie je zijn de kleinste met het vermogen om te vliegen die tot nu toe zijn gemaakt. Ja, ze zijn ontworpen om te worden gelanceerd en zo lang mogelijk in de lucht te houden om verschillende meet- en informatieverzamelingstaken uit te voeren. Die informatie zou vervolgens door wetenschappers worden geanalyseerd om luchtverontreiniging meten, bestaan van mogelijke ziekten overgedragen door aërosolen, enz.
Een ontwerp gebaseerd op de natuur
Het ontwerp van deze kleine vliegende chips is geïnspireerd door de natuur zelf. Om preciezer te zijn, in het geval van sommige zaden die, in de vorm van kleine propellers, langer in de lucht kunnen blijven door ze te draaien.
Dus, tussen het kleine formaat, het verwaarloosbare gewicht en dat ontwerp dat zou profiteren van zowel luchtstromen als zijn eigen aerodynamica om meer tijd te besteden aan "vliegen", is hoe deze chips werden gemaakt die later jouw formaat tot het maximum verkleinden dat technologie toelaat in het heden.
Hoe ze de informatie doorgeven
Hier komt het meest verrassende, gezien de grootte van deze kleine chips. Voor de overdracht van alle informatie die ze kunnen vastleggen, is er de werking als een zwerm.
Dat wil zeggen, elke chip heeft zijn eigen stroombron waarmee de andere componenten kunnen worden gevoed waarmee het de informatie van de ene naar de andere kan vastleggen en verzenden totdat het het hoofdknooppunt bereikt waar het zou worden verzameld.
Met andere woorden, wanneer duizenden van deze vliegende microchips worden vrijgegeven, gaat de vastgelegde informatie van de ene naar de andere totdat het het punt bereikt waar de onderzoekers zouden zijn. Ze zouden het opslaan en zo later aan hun analyse kunnen werken.
Een oplossing tegen vervuiling of juist meer vervuiling?
Duizenden of miljoenen vliegende microchips zoals deze in de lucht gooien, is misschien een beetje contra-intuïtief. Want als het wordt gedaan om luchtvervuiling te zien, zou het dan niet meer vervuilen door elektronische apparaten als deze te verspreiden?
Het antwoord is nee, omdat ze zijn gemaakt en zouden worden gemaakt met elementen die zou gemakkelijk biologisch afbreekbaar zijn. Dat wil zeggen, met het verstrijken van de tijd en het contact met de omgeving zelf, zou het ze uiteindelijk afbreken en geen probleem meer zijn.
De terreur van ontkenners en paranoïden
Op dit moment zijn deze vliegende chips slechts een onderzoeksproject waaraan wordt gewerkt. De beheerders hopen er verbeteringen en specifieke functies aan toe te kunnen voegen, maar maken altijd goed gebruik van hun capaciteiten.
Echter, net als bij elke andere technologie, hangt het gebruik ervan meer af van de mens zelf dan van iets anders. Het is waar dat het de bedoeling is om ze altijd goed te gebruiken en voor veel theorieën die sommige ontkenners of paranoïde gebruikers zouden kunnen bedenken, zouden ze niet geldig zijn. Maar dat betekent niet dat ze de schrik hiervan zijn en wat ze nodig hadden om hun fantasie de vrije loop te laten.