son taksitten haftalar önce Yaramaz köpek PS4'ün mağazalara gelmesiyle birlikte, internette hikayeyi mahvetmek ve birkaç yıldır oyunu bekleyen birçok oyuncuyu şaşırtmak için sert bir sızıntı ortaya çıktı. Lanet görüntüyü (haberleri takip etmek zorunda kalmaktan kaynaklanan şeyler) gören insanlardan biriydim, bu yüzden size retinalarımda bilgi söyledikten sonra oyunla ilgili deneyimimin nasıl olduğunu anlatacağım (ileride spoiler).
intikam meselesi
Spoiler görüntüsünü sızdıran kişinin bunu yaptığını düşünmek oldukça ironik olurdu. intikam için (Okumaya devam ederseniz hikayeyi bozacağımı hatırlatırım. sonraki birkaç satırda oyun spoilerı). The Last of Us 2'nin hikayesi de tam olarak bununla ilgili, Ellie'nin Abby adlı bilinmeyen bir kadının Joel'i golf sopasıyla vurarak aşırı sert bir şekilde öldürdüğünü gördükten sonra kendisinin almak istediği bir intikam.
Görüntü her türlü forumda ve sosyal ağda dolaştı ve tabii ki gözlerime ulaştı, bu yüzden Joel'in öleceğini önceden bilebilirdim. Oyunun sonu bu muydu? Düşündüm. Hiçbir şey gerçeklikten daha uzak değildir. Bu, başlangıçtan ne fazla ne de eksikti, bizi çabucak bir duruma sokacak ve en sevdiğimiz kahramanlarımızdan birine verilen zarar için kişisel bir davada ceza vermeye teşvik edecek bir sürahi soğuk su.
aldatma sanatı
Oyunun resmi özetinin Ellie'nin trajik bir olaydan sonra bir maceraya başladığını söylediği doğru, ancak Joel'in Ellie'ye "gerçekten seni yalnız bırakacağımı mı düşündün?" bunda mı?”, bu yüzden ölümün hikayenin sonunda olması gerektiğini düşündüm. Beni kandırarak, söz konusu sahnenin amacını tamamen yuttum, çünkü daha sonra hikayenin ayrıntılarını açıklamamak için değiştirilmiş bir sahne olduğunu doğrulayabildim.
Oyunda bu cümle Joel öldüğü için değil, Ellie'nin tehlike karşısında yalnız kalmasına izin vermeyecek iyi bir arkadaşı olan Jesse tarafından söyleniyor ve Naughty Dog'da sahip olduklarını gösteriyor. tarihe dair ipucu vermemek düşüncesiyle kullanıcılarla oynuyor. Ellie'nin Seattle sokaklarında tek başına ata bindiği görüntüleri hatırlıyor musun? Aslında, o yalnız değil, sadık arkadaşı Dina ile birlikte.
detayların çalışması
Joel ölü resmini gördüğüm gün oyundan biraz umudumu yitirdiğimi kabul ediyorum ama sahne o kadar sert ki oynarken onu yaşamak bambaşka bir duygu. Bu suçun bir kısmı, tek bir kelime söylemeden her türlü duyguyu ifade edebilen yüz animasyonları sunan karakterlerin inanılmaz karakterizasyonunda yatıyor.
Bu açıdan çalışma, her sinematikte gerçek bir film yaşama noktasına kadar inanılmaz. Merakla, görünüşe göre geliştiriciler çalışmalarını oldukça güzel bir şekilde göstermek ve sergilemek istediler, çünkü Ellie'nin anılarından birinde, kontrol çubuğuyla bir dizi yüz buruşturmayı etkinleştirerek onunla bir aynanın önünde oynayabiliyorduk. . Aptalca görünse de bu, yüz ifadelerindeki detayların teknik kalitesinin keyfini çıkarmamı ve Ellie'yi inanılmaz bir doğallıkla hissetmemi sağladı.
En iyi yanı, oyunun gerçek dünyanın muhteşem bir vizyonunu aktarmaya izin veren hastalıklı ayrıntılarla dolu olmasıdır. Dallarına çarptığımızda ağaçlardan düşen karın, soluduğumuzda soluduğumuz sisin, kar fırtınasının giydiğimiz kıyafetleri nasıl hareket ettirdiğinin ve hatta hastalıklı bir kişinin sıcak kanının karı nasıl azar azar erittiğini görmenin. küçük, dahil edilmiş ayrıntılara bazı örneklerdir. Cidden, bu delilik.
Bunlar muhtemelen gözden kaçan şeyler ama oyunun içinde neredeyse farkında olmadan varlar ve dolaylı olarak, tamamen arka planda ve neredeyse hiç fark etmeden oyunu sandığınızdan daha gerçek hissetmenizi sağlıyorlar.
Sızın veya bir ölüm makinesi olun
oynarken The Last of Us 2.Bölüm geçmişin anılarını kurtaracaksın. Oyun, ilk taksitin mekaniklerinin çoğunu koruyor ve bazen çok tanıdık geliyor, ancak o kadar iyi çalışan yeni özellikler dahil edildi ki, bunlar oyuncunun kendi oyun tarzını tanımlamasına izin veriyor.
Bir yandan çalıların arasına saklanabilir, düşmanların dikkatini dağıtmak için cam şişeler fırlatabilir (eğitimli köpekler dahil) ve sizi bir sonraki seviyeye taşıyacak o kapıya görünmeden ulaşabilirsiniz. Ya da tam tersine, bir tetiğe basarak öfkenizi serbest bırakabilecek ve mevcut olanların hepsini bitirebileceksiniz.
Cephane kıt olduğu için kolay olmayacak, bu yüzden kaynakları nasıl yöneteceğinizi, sağlık kitlerini ve çeşitli aksesuarları anında nasıl yapacağınızı ve kısacası hareket halindeyken hayatta kalmayı öğrenmeniz gerekecek. Kaynakların bu doğaçlama yönetimi, oyunda uygulanmış olan mükemmel dengenin sonucu olarak, zaman zaman adil ve sınırlı hissedecektir. Benim durumumda, orta (normal) zorlukta oynadım ve her köşeyi kontrol etme saplantılı alışkanlığım sayesinde çoğu durumda kaynaklarla dolup taşabildim. Çünkü evet, keşfetmek sana çok yardımcı olacak. Bize 2 Son, çok önceden yeni silahlar bulabilme noktasına kadar.
TLOU2'yi mesafenizi koruyarak ve olabildiğince az ses çıkararak oynadıysanız, tam tersini yaparak tekrar oynamanızı öneririz. Bu şekilde, düşmanların yeni davranışlarını keşfedebilecek, pompalı tüfek patlamalarıyla parçalanmaları ve Ellie ve Abby'nin içinde sakladığı öfkeyi hissetmenizi sağlayacak tamamen içgüdüsel bir kan çığını düşünebileceksiniz. Hemen hemen oyun tamamen farklı hissettiriyor.
Açık bir dünya değil ama öyle görünüyor
Bu keşfedilecek göreceli bir şeydir ve senaryoların aşırı büyük değiller. Oyunun en kapsamlı haritasını sunduğu Seattle şehir bölgesi dışında çoğu aynı yapıyı tekrarlıyor. Bu alanda, geçilebilir binalar aramak için sokaklar arasında yürüyebileceğiz, ancak şehrin büyük bir kısmı kapalı ve keşfedilemez, bu yüzden bu duygu çok çabuk kayboluyor.
Bu, oyunun daha fazla özgürlük hissettiğimiz kısmıdır, çünkü seviyelerin geri kalanı başı ve sonu olan, keşfe izin veren bazı dallara sahip, ancak devam etmenizi sağlayacak açıkça tanımlanmış bir ana yola sahip haritalardır. kaybolmadan oyun..
Ama biliyor musun, harita ne kadar sınırlı olursa olsun, sonsuzmuş gibi zevk aldım. Hata, tasarımlarında, hastalıklı bir seviye setinde ve biz bölgede yürürken karakterlerin etkileşime girme biçiminde yatmaktadır. Kısacası sahne canlı kalır.
Bir binanın camını kırarak gizlice girebilir, bir yatak odasına girebilir ve orada birinin yaşadığını hissedebilirsiniz. Ve odanın kendine has bir kişiliği var, müzik gruplarının posterleri, anıların olduğu notalar, dağınık bir yatak, kitap koleksiyonları... Her oda, dünyanın maruz kaldığı salgın öncesi hikayeleri gizleyen titiz bir tasarıma sahip. The Last of Us'tan.
Paralel bir hikaye
Düşmanın kılığına girip sebeplerini anlayabilecek misin? Karşı tarafı anlayabiliyor musun ve affetmek? Bize önerdiği ikilem bu. Bize 2 Son, ve Abby'yi avlamak için kendimizi Ellie'nin kontrolüne verdiğimiz ilk bölümden sonra oyun, bilme fikriyle kendimizi düşmanının yerine koymamız için bizi başa döndürüyor. üç günlük tarihi diğer taraftan tekrar ederek kökenlerini ve tüm bu durumun nedenini anlayın.
Yaklaşım harika, ancak oyun maalesef kendini tekrar ediyor (Abby daha agresif ve güçlü bir yakın dövüş ve silahlar sunsa da) ve bu birçokları için yorucu olabiliyor. Ve şu ki, 20 saatlik oyundan sonra, oyunun daha kat etmesi gereken çok yolu var, benim durumumda toplam 30 saat oyun. 3 günlük tarihi diğer taraftan tekrar etmeniz gerektiğini bilmek yorucu olabilir ve bu belki de oyunda bulduğumuz en büyük dezavantajlardan biridir.
Keşfedin, enfekte olmuş veya düşmanları öldürün, çevrenin tadını çıkarın, bir bulmacayı çözün ve geçmişten bir anıya tanık olun. Döngü defalarca tekrarlanır, sadece Ellie tarafından değil, aynı zamanda Abby tarafından da, pek çok kişi oyunda belirli bir tekrarlayıcı ağızda kalan tat hissedebilir. Tamamen normal gördüğüm bir şey.
affetme acısı
Ama bu hikayenin bize öğrettiği bir şey varsa, o da intikamın sadece daha fazla acı getirdiği ve hatta daha fazla kayıpla gelebileceğidir. Hikayesi The Last of Us 2.Bölüm Bu çok gerekli, çünkü toplumumuzdaki çok önemli meseleleri ele alıyor ve dahası, intikamın pek bir işe yaramadığını ilk elden hissetmemizi sağlıyor.
Her oyun gibi, ışıkları ve gölgeleri var, çünkü PS3'teki ilk taksit kadar çığır açıcı değildi ve düşündüğünüzden daha az yenilikçi hissettiriyor, ancak anlatım ve teknik olarak olması gereken bir sanat eseriyle karşı karşıyayız. evet veya evet oynandı ve bu, mevcut nesil konsolların hak ettiği son dokunuş.
Ne kadar acıtsa da, oynamak zorundasın The Last of Us 2.Bölüm ve yeniden.